اشاره: از سربالایی خیابان «احمدی‌زمانی» تا بن‌بست «میرولی» راهی نیست؛ اولین راهنمای این مسیر پرچم افراشته قرمز، سفید، قرمز است به‌همراه نشان ملی. در این خیابان نه ازدحامی است و نه هیاهویی؛ جز چند نفر جوان منتظر که شاید برای مصاحبه یا درخواست ویزا به‌صف در مقابل در ایستاده‌اند. گاه باد ملایمی در میان شاخه‌ها به حرکت درمی‌آید و به‌ صورت زمستان سیلی می‌زند. انتظار، لحظه‌ای بیشتر طول نمی‌کشد و جوان در را با گشاده‌رویی باز می‌کند. بعد از گذشتن از راهرویی کوچک و بالارفتن از پله‌ها، درِ اتاقی با دکوراسیون چوبی گشوده می‌شود. میزبان، دعوت می‌کند به نشستن و گفت‌وگو آغاز می‌شود. او بارها به تاریخ روابط ایران با کشورش اشاره می‌کند؛ رابطه‌ای که از دوران شاه‌اسماعیل اول صفوی آغاز شده و در دوره قاجاریه با تأسیس دارالفنون، شکل نوینی به خود گرفته است. در دوره امیرکبیر، معلمانی از کشور اتریش، برای تدریس به دارالفنون دعوت شده‌اند. «اشتفان شولتز»، سفیر اتریش در ایران ، این رابطه تاریخی را نقطه مشترک همکاری دو کشور می‌داند؛ رابطه‌ای که به گفته او بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، دوران پرتنشی به خود ندیده و همواره در این ١٦٠ سال ادامه یافته است. اتریش، کشوری کوچک در اروپای‌مرکزی، یکی از اعضای اتحادیه اروپا، از شمال با آلمان و جمهوری چک، از شرق با مجارستان و اسلواکی، از جنوب با ایتالیا و اسلوونی و از غرب با سوئیس و لیختنشتاین هم‌مرز است. شولتز خود را سفیری «بلندپرواز» ملقب می‌کند؛ فردی که می‌خواهد تاریخ روابط ایران و اتریش را به روزهای اوجش برساند. ساعت روی ٢:٣٧ ایستاده؛ به‌صدادرآوردن این مرد محافظه‌کار اروپایی درباره سیاست، شباهتی به به‌سخن‌درآوردن سوژه‌های خاموش دارد، اما از اقتصاد که می‌گوید، اوج می‌گیرد و نوری از اشتیاق در میان کلماتش به رقص درمی‌آید. او مدام تأکید می‌کند: «ما کشور کوچکی هستیم»، «به دنبال جنجال‌آفرینی نیستیم»، «ما سرمایه‌گذار واقعی هستیم» و چند «ما»‌ی دیگر. گفت‌وگو که به پایان می‌رسد، سفیر اتریش در تهران، کتابی از تاریخ و آثار کشورش را که به فارسی ترجمه‌ شده، هدیه می‌دهد. او درِ بالکن را باز می‌کند به سمت باغ سفارت، برای ایستادن در مقابل دوربین عکاسی. باز به امانتداری در متن گفت‌وگو سفارش خود را تکرار می‌کند؛ اگرچه خود چند جمله از گفت‌وگو را موقع بازبینی حذف کرده است. باید از حیاط پشتی سفارتخانه، از کنار ماشین‌های گران‌قیمت و لوکس به سمت خیابان سرازیر شد در میان سوزِ سرمای زمستانی؛ ساعت پنج عصر را نشان می‌دهد.